ชายที่ “น่าทึ่ง” เสียชีวิตไม่นานหลังจากวันเกิดของเขา เมื่ออาการปวดหัวคล้าย “ไซนัสติดเชื้อ” กลายเป็นเนื้องอกในสมอง Karen James วัย 40 ปีพบกับ Paul สามีของเธอในหอพักนักศึกษาที่ Aberystwyth University ซึ่งเธอเรียนชีววิทยาและเขากำลังฝึกฝนให้เป็นนักบัญชี คาเรน ซึ่งพื้นเพมาจากเมืองบูเทิลกล่าวว่า “เขาอยู่ชั้นล่าง ส่วนฉันอยู่ชั้นสอง เป็นมหาวิทยาลัย ดังนั้นคุณจึงเป็นเพื่อนกัน จากนั้นประมาณเดือนพฤศจิกายนหรือธันวาคมในปีแรกที่เราคบกันจริงๆ แล้วเราก็ อยู่ด้วยกันมา 19 ปี
“เขาเป็นคนที่น่าทึ่ง เขาเป็นคนตลกและฉลาดมาก
ดังนั้นเขาจึงหันไปทำอะไรก็ได้ เขาเป็นนักบัญชี ก่อนที่เขาจะไม่สบาย เขาสอบผ่านกฎบัตรแล้ว เขามีอาชีพการงานที่ดีจริงๆ” -ฉลาด ในทางกลับกัน เขาเก่งเรื่อง DIY เขาปูกระเบื้องห้องน้ำของเรา เขาติดเครื่องทำความร้อนใต้พื้น เขามีเพื่อนดีๆ มากมาย เขาเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของหลายๆ คน”
พวกเขาอาศัยอยู่ด้วยกันในเวลส์ พวกเขาอยากมีลูก แต่เมื่อมันเป็นไปไม่ได้ พวกเขาจึงตัดสินใจออกเดินทางและหารือเกี่ยวกับแผนการสำหรับอนาคต ในปี 2018 ก่อนวันหยุดที่เวนิส ซึ่งพวกเขาเกือบทำเรือกอนโดลาหล่นลงไปในคลอง พอลเริ่มมีอาการปวดหัวเหมือน “ไซนัสติดเชื้อ”
คาเรน นักวิทยาศาสตร์ด้านชีวการแพทย์ กล่าวกับECHO ว่า “สัญญาณเดียวคืออาการปวดหัว เราจึงไปพบแพทย์ไปมา เขาสบายดี ไม่สบาย ปวดหัว แต่เขาก็ยังทำงานอยู่ เราไปเวนิสและ เขายังคงปวดหัว และจากนั้น ทุกอย่างก็ตกต่ำลงเมื่อเรากลับมา”
อาการปวดหัวยังคงดำเนินต่อไป แต่พอลซึ่งมี “ระดับความเจ็บปวดที่รุนแรงมาก” ไม่สนใจความเจ็บปวดและยังคง “ดำเนินชีวิตประจำวันตามปกติ” พวกเขาทดสอบสายตาของเขา แต่ “ในตอนนั้น ดูเหมือนจะปวดหัว” คาเรนกล่าวว่า “เขาเคยวิ่ง Snowdon Marathon เมื่อเดือนตุลาคมมาก่อน ดังนั้นเขาจึงฟิต เขาสบายดี เขาไม่เคยไปหาหมอเลย”
“เขาแข็งแรงดี ไม่ได้น้ำหนักเกิน ดังนั้นเราจึงไม่คิดว่ามันจะร้ายแรงไปกว่านี้ เราก็แค่ทำตามปกติ พอมันไม่ขึ้น ฉันก็เริ่มคิดว่า ‘อะไรทำให้ปวดหัวแบบนี้’ แต่โดยส่วนตัวแล้วฉันไม่คิดว่าเป็นเนื้องอกในสมอง”
หลังจากพอลล้มที่บ้านในเช้าวันหนึ่ง เขาถูกรีบไปที่ A&E และในเดือนเมษายน 2018 เขาได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นบัตเตอร์ฟลายไกลโอบลาสโตมา ซึ่งเป็นเนื้องอกในสมอง ที่พบไม่บ่อยมีเพียงไม่กี่คนที่รอดชีวิตมาได้นานกว่าสองปีแม้ว่าจะได้รับการรักษาก็ตาม เนื้องอกของพอลมีขนาด 6 ซม. และการดูแลระยะสุดท้ายเป็นทางเลือกเดียว
“โลกแตกสลาย” ของคาเรนเมื่อพอลเสียชีวิตในเดือนพฤศจิกายนนั้น เพียงหนึ่งเดือนหลังจากเขาอายุครบ 37 ปี คาเรนกล่าวว่า “หนึ่งนาทีที่เราเดินไปมาเหมือนปกติ และนาทีต่อมา วิธีเดียวที่จะอธิบายได้คือเหมือนกับรถปราบดิน ไปตลอดชีวิตของคุณ”
เกือบจะทันทีที่พอลเสียชีวิต คาเรนซึ่งตอนนี้อาศัยอยู่คนเดียวเป็นครั้งแรก ต้องจัดการกับงานเอกสารกองโต เช่น จดทะเบียนการเสียชีวิตของพอล และเปลี่ยนชื่อในบิลค่าสาธารณูปโภค ค่าโทรศัพท์ และบิลภาษีสภา ด้านบนของการวางแผนงานศพ กะเหรี่ยงรู้สึก “หลงทาง” ท่ามกลาง “ความพร่ามัว” ของช่วงเวลานั้น
เธอพูดว่า: “ก่อนที่พอลจะเสียชีวิต ฉันเสิร์ชกูเกิลว่า
‘วิธีรับมือเมื่อสามีของคุณเสียชีวิตตั้งแต่ยังเด็ก’ เพราะฉันไม่มีเงื่อนงำเลย ทั้งชีวิตของฉันคือพอล ฉันพบเขาตอนอายุ 18 ปี และฉันก็แค่ ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหน WAY ก็เกิดขึ้น”
ด้วยสมาชิกมากกว่า 4,500 คนทั่วสหราชอาณาจักรWidowed and Young (WAY)องค์กรการกุศลซึ่งจัดขึ้นในสัปดาห์การรับรู้ความเศร้าโศกแห่งชาติตั้งแต่วันที่ 2 ถึง 8 ธันวาคม ให้การสนับสนุนแบบ peer-to-peer กิจกรรมทางสังคม เช่น การตั้งแคมป์และปิกนิก และสายด่วนที่ให้คำปรึกษาฟรี
นอกจากนี้ยังให้การช่วยเหลือผู้คนในทางปฏิบัติกับผู้ดูแลระบบชาวกะเหรี่ยงที่ต้องเผชิญ และเข้าถึงการจ่ายเงินเพื่อไว้อาลัยจากรัฐบาล ซึ่งชาวกะเหรี่ยงไม่รู้ว่าเธอมีสิทธิ์ได้รับ คาเรนมี “เครือข่ายสนับสนุนที่ยอดเยี่ยม” อยู่แล้วทั้งจากครอบครัวและเพื่อนฝูง แต่เธอต้องการกลุ่มคนที่เคยประสบกับความสูญเสียแบบนั้นเพื่อให้รู้สึกเข้าใจอย่างถูกต้อง เธอพบสิ่งนั้นใน WAY
เมื่อตระหนักว่า “ความเศร้าโศกจะไม่มีวันหายไป” Karen จึงขายบ้านของพวกเขาในเวลส์และย้ายไปที่Ormskirkเพื่อทำให้ตัวเองรู้สึกดีขึ้นโดยทำให้โลกของเธอใหญ่ขึ้น การใช้ชีวิตคนเดียวเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่สามีเสียชีวิต Karen ไม่มีทักษะ DIY แบบ Paul ที่จะช่วยได้เมื่อของพัง ตอนนี้เมื่อเธอมีช่องโหว่ เธอสามารถรับคำแนะนำมากมายจากชุมชนใหม่ที่เธอพบใน WAY
คาเรนกล่าวว่า “ฉันรักองค์กรการกุศลนี้มาก เพราะฉันไม่แน่ใจว่าฉันจะอยู่ได้ถึงทุกวันนี้ถ้าไม่มีพวกเขา ซึ่งฟังดูดราม่ามาก แต่โลกทั้งใบของฉันพังทลายลงและ ฉันหลงทาง และคนที่ปกติฉันจะไปหาเมื่อมีเหตุการณ์สำคัญในชีวิตที่สำคัญ นั่นคือสามีของฉัน จู่ๆ เขาก็จากไป”
เธอเสริมว่า: “การเป็นม่ายอาจรู้สึกเหงา และฉันคิดว่าผู้คนพยายามเข้าใจจริงๆ แต่ถ้าคุณไม่ได้ใช้ชีวิตแบบนั้น คุณก็ทำไม่ได้ บางครั้งมันไม่ใช่ตัวกระตุ้นสำคัญในชีวิต คุณคิดว่ามันจะเป็นอย่างนั้น แต่ มันเป็นเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ – คุณกำลังนั่งดูทีวีอยู่ที่บ้านและคนที่คุณมักจะดูทีวีด้วยไม่ได้อยู่ที่นั่น
credit: RaceForHope74.com
avgjoeblogger.com
merrychristmaswishes2u.com
nflraidersofficialonline.com
nora-auktion.com
Fad-Store.com
vindsneakerkoopnl.com
kyushuconnection.com
WalkercountyDemocrats.com
swarovskioutletstoresale.com
